بِسْمِ اللهِ الْرَحْمنِ الْرَحِيمِ
وَ قَضَى رَبُّكَ ألاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْساناً إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أحَدُهُمَا أوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَ لاَ تَنْهَرْهُمَا وَ قُلْ لَهُمَا قَوْلاً كَرِيماً
Bismillahirrahmanirrahim
[Rahman ve rahim Allah’ın adıyla]
“Rabbin, sadece kendisine kulluk etmenizi, ana-babanıza da iyi davranmanızı kesin bir şekilde emretti Onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlanırsa, kendilerine “öf!” bile deme; onları azarlama; ikisine de güzel söz söyle.”
[Rahman ve rahim Allah’ın adıyla]
“Rabbin, sadece kendisine kulluk etmenizi, ana-babanıza da iyi davranmanızı kesin bir şekilde emretti Onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlanırsa, kendilerine “öf!” bile deme; onları azarlama; ikisine de güzel söz söyle.”
[İsra suresi, ayet 23]
Muhterem Müslümanlar!
Kainatta her şeyi yoktan vareden Yüce Allah, yarattığı varlıkların en şereflisi ve en mükemmeli [1] olarak insanı yaratmış ve kendisine muhatap seçmiştir. İnsana vermiş olduğu bu üstün özelliklerle birlikte onu bazı şeylerle de sorumlu tutmuştur İnsanın bu sorumluluklarından biri de anne-babasına karşı görevleridir.
Aziz Mü’minler!
Hepimiz maddi ve manevi gelişimimizi anne-babamızın sevgi, şefkat ve merhametine borçluyuz. Çünkü bir çocuğun bedensel gelişimi için anne sütü ne kadar önemli ise ruhsal gelişimi için de anne sevgisi ve baba şefkati de o kadar önemlidir. Annelerimize olan ihtiyacımız hiç bitmez. Annelerimiz başlarımızın tacı dertlerimizin ilacı gönüllerimizin sultanıdırlar. Şair ne güzel demiş: “Ana başa tac imiş, Her derde ilac imiş, Bir evlat pir de olsa, Anaya muhtaç imiş.”
Diğer yandan annelerimizle birlikte babalarımızın da üzerimizde şüphesiz çok büyük hak ve emekleri vardır. İyilik ve yardımlaşmanın, ağırbaşlılık ve sorumluluğun sembolü olan babalarımız; soğuk-sıcak, yaz-kış demeden, gece-gündüz çalışır çabalar helalinden kazanır, maddeten ve manen büyüyüp gelişmemize ve hayata atılmamıza katkıda bulunurlar. Baba sevgisi ve desteği de çocuklar için çok önemli bir güç kaynağıdır.
Değerli Kardeşlerim!
Dünya’da sevgi, saygı ve iyiliğe en fazla layık olan kişilerin başında anne ve babalar gelmektedir. Dünyaya geldikten sonra öğrendiğimiz ilk kelimelerden biri anne ise, diğeri babadır. Bizi onlar kadar içten, karşılıksız seven bir başka insan yoktur. Onların varlığı, paha biçilmez bir hazine, yoklukları da hiçbir zaman doldurulamayacak bir boşluktur.
Muhterem Kardeşlerim!
Dünyaya gelmemize vesile olan ve bizleri yetiştirip büyüten anne ve babalarımıza karşı görevlerimizin başında; onlara karşı güler yüzlü ve tatlı dilli olmak, ihtiyaçlarını gidermek, hastalık ve yaşlılık sebebiyle zor durumlarında yardımlarına koşmak, varsa sıkıntılarını ve kederlerini paylaşmak, Allah’a (c.c.) itaatsizliğin dışındaki isteklerini yerine getirmek gelir
O şefkat abidelerini yılın belli günlerinde hatırlayıp diğer zamanlarda hatırlamamak, dini değerlerimize ve geleneklerimize asla uygun değildir. Hatta anne ve babalarımıza karşı görev ve sorumluluklarımız, onlar vefat ettikten sonra da devam etmektedir Nitekim sahabeden birisi Resulallah (s.a.v.)’e gelerek; ”Ya Resululah, ana ve babamın vefatlarından sonra da onlara yapabileceğim bir iyilik var mıdır?” diye sorunca; Efendimiz (s.a.v.): “Evet, onlar için dua ve istiğfar eder, vasiyetlerini yerine getirir, akrabalarını görüp gözetir, dostlarına da ikram edersin.” [2] buyurmuşlardır.
Muhterem Mü’minler!
Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.), diğer bir hadisinde de; “Allah’ın (c.c.) rızası, anne-babanın rızasında, Allah’ın (c.c.) öfkesi de anne-babanın öfkesindedir” [3] buyurmuşlardır. Mümin olarak bizlere düşen görev, anne ve babalarımıza iyi bir evlat olarak onların rızasını kazanmak ve hayır dualarını almaktır Çünkü Hz Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurmuşlardır: “Üç dua vardır ki, bunlar şüphesiz kabul edilir: Mazlumun duası, misafirin duası, anne-babanın evladına duası” [4] Bütün bunları yaparken çocuklarımıza da güzel bir model olduğumuzu onların da bizlere nasıl davranması gerektiğini güzel bir şekilde öğretmiş olduğumuzu da hatırdan çıkarmayalım.
Hutbemi, bu hususu en güzel şekilde ifade eden İsra suresi, 23. ayetin mealiyle bitiriyorum: ”Rabbin, sadece kendisine kulluk etmenizi, ana-babanıza da iyi davranmanızı kesin bir şekilde emretti Onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlanırsa, kendilerine “öf!” bile deme; onları azarlama; ikisine de güzel söz söyle.”
[1] Tin, 95/4.
[2] Ebu Davud, Edep, 120.
[3] Tirmizi, Birr, 3.
[4] İbn Mace, Dua, 11
Fuat KESKİN
Wiesbaden DİTİB Merkez Camii Din Görevlisi
Kainatta her şeyi yoktan vareden Yüce Allah, yarattığı varlıkların en şereflisi ve en mükemmeli [1] olarak insanı yaratmış ve kendisine muhatap seçmiştir. İnsana vermiş olduğu bu üstün özelliklerle birlikte onu bazı şeylerle de sorumlu tutmuştur İnsanın bu sorumluluklarından biri de anne-babasına karşı görevleridir.
Aziz Mü’minler!
Hepimiz maddi ve manevi gelişimimizi anne-babamızın sevgi, şefkat ve merhametine borçluyuz. Çünkü bir çocuğun bedensel gelişimi için anne sütü ne kadar önemli ise ruhsal gelişimi için de anne sevgisi ve baba şefkati de o kadar önemlidir. Annelerimize olan ihtiyacımız hiç bitmez. Annelerimiz başlarımızın tacı dertlerimizin ilacı gönüllerimizin sultanıdırlar. Şair ne güzel demiş: “Ana başa tac imiş, Her derde ilac imiş, Bir evlat pir de olsa, Anaya muhtaç imiş.”
Diğer yandan annelerimizle birlikte babalarımızın da üzerimizde şüphesiz çok büyük hak ve emekleri vardır. İyilik ve yardımlaşmanın, ağırbaşlılık ve sorumluluğun sembolü olan babalarımız; soğuk-sıcak, yaz-kış demeden, gece-gündüz çalışır çabalar helalinden kazanır, maddeten ve manen büyüyüp gelişmemize ve hayata atılmamıza katkıda bulunurlar. Baba sevgisi ve desteği de çocuklar için çok önemli bir güç kaynağıdır.
Değerli Kardeşlerim!
Dünya’da sevgi, saygı ve iyiliğe en fazla layık olan kişilerin başında anne ve babalar gelmektedir. Dünyaya geldikten sonra öğrendiğimiz ilk kelimelerden biri anne ise, diğeri babadır. Bizi onlar kadar içten, karşılıksız seven bir başka insan yoktur. Onların varlığı, paha biçilmez bir hazine, yoklukları da hiçbir zaman doldurulamayacak bir boşluktur.
Muhterem Kardeşlerim!
Dünyaya gelmemize vesile olan ve bizleri yetiştirip büyüten anne ve babalarımıza karşı görevlerimizin başında; onlara karşı güler yüzlü ve tatlı dilli olmak, ihtiyaçlarını gidermek, hastalık ve yaşlılık sebebiyle zor durumlarında yardımlarına koşmak, varsa sıkıntılarını ve kederlerini paylaşmak, Allah’a (c.c.) itaatsizliğin dışındaki isteklerini yerine getirmek gelir
O şefkat abidelerini yılın belli günlerinde hatırlayıp diğer zamanlarda hatırlamamak, dini değerlerimize ve geleneklerimize asla uygun değildir. Hatta anne ve babalarımıza karşı görev ve sorumluluklarımız, onlar vefat ettikten sonra da devam etmektedir Nitekim sahabeden birisi Resulallah (s.a.v.)’e gelerek; ”Ya Resululah, ana ve babamın vefatlarından sonra da onlara yapabileceğim bir iyilik var mıdır?” diye sorunca; Efendimiz (s.a.v.): “Evet, onlar için dua ve istiğfar eder, vasiyetlerini yerine getirir, akrabalarını görüp gözetir, dostlarına da ikram edersin.” [2] buyurmuşlardır.
Muhterem Mü’minler!
Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.), diğer bir hadisinde de; “Allah’ın (c.c.) rızası, anne-babanın rızasında, Allah’ın (c.c.) öfkesi de anne-babanın öfkesindedir” [3] buyurmuşlardır. Mümin olarak bizlere düşen görev, anne ve babalarımıza iyi bir evlat olarak onların rızasını kazanmak ve hayır dualarını almaktır Çünkü Hz Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurmuşlardır: “Üç dua vardır ki, bunlar şüphesiz kabul edilir: Mazlumun duası, misafirin duası, anne-babanın evladına duası” [4] Bütün bunları yaparken çocuklarımıza da güzel bir model olduğumuzu onların da bizlere nasıl davranması gerektiğini güzel bir şekilde öğretmiş olduğumuzu da hatırdan çıkarmayalım.
Hutbemi, bu hususu en güzel şekilde ifade eden İsra suresi, 23. ayetin mealiyle bitiriyorum: ”Rabbin, sadece kendisine kulluk etmenizi, ana-babanıza da iyi davranmanızı kesin bir şekilde emretti Onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlanırsa, kendilerine “öf!” bile deme; onları azarlama; ikisine de güzel söz söyle.”
[1] Tin, 95/4.
[2] Ebu Davud, Edep, 120.
[3] Tirmizi, Birr, 3.
[4] İbn Mace, Dua, 11
Fuat KESKİN
Wiesbaden DİTİB Merkez Camii Din Görevlisi
